Στο ταξίδι μας στην έκσταση, συνάντησα έναν Βιετναμέζο πριν 15 χρόνια

Στην αναζήτηση μου για ηδονή, έπεσα πάνω σε έναν Βιετναμέζο πριν από 15 χρόνια. Τον έλεγαν Dam και η συνάντησή μας άναψε μια φλόγα που έκτοτε έκαιγε λαμπρή. Αυτή είναι η ιστορία μας για τον πόθο και την επιθυμία.

Στο ταξίδι μας προς την έκσταση, συνάντησα έναν Βιετναμέζο πριν από 15 χρόνια.Αυτός ο άνθρωπος δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο που είχα γνωρίσει.Τα μάτια του κρατούσαν μια ορισμένη ένταση που ήταν ταυτόχρονα συναρπαστική και εκνευριστική.Καθώς αρχίσαμε να εξερευνούμε ο ένας το σώμα του άλλου, βρέθηκα χαμένος στην εξωτική γοητεία του.Το άγγιγμα του ήταν απαλό αλλά σταθερό, στέλνοντας ρίγη στη σπονδυλική μου στήλη.Η χημεία μεταξύ μας ήταν αναμφισβήτητη, και βρέθηκα να τον λαχταρώ περισσότερο.Η συνάντησή μας ήταν μια τρελή βόλτα, γεμάτη παθιασμένα βογκητά και έντονη ηδονή.Η ανάμνηση εκείνης της νύχτας με στοιχειώνει ακόμα, μια μαρτυρία για το ακατέργαστο, απροσπτο πάθος που μοιραστήκαμε.Η σκέψη του στέλνει ακόμα μια ανατριχίλα, μια απαγορευμένη ραχοκοή, που μας υπενθυμίζει την ανατολή του ήλιου στη γη.